29 روز دیگر سربازی اش تمام می شود. قرار است فقط روی رسیدن به آرزوهایمان تمرکز کنیم. مثلا حتی همین سرکار رفتن از ساعت 10 صبح تا 6 بعدازظهر ... که در واقع تمام روز مرا میگیرد اما هنوز امیدوارم؛ به اینکه شاید بشود از دل اینهمه سختی , با حال خوب بیرون آمد... شاید
درهر صورت ملالی نیست. ما در زندگی همواره تلاش می کنیم و بلاخره در یک جایی , دنیا در مقابل خواسته های ما کوتاه می آید...
شما هم امیدوار باشید:)
ای جان دلم که ^___^
من هم امیدوارم به آینده روشنی که برای خودتون میسازید، چون میدونم قدر تک تک ثانیههاتونو میدونید و آینده و حال و گذشته جز ترکیب این ثانیهها نیست. :)